Σάββατο 2 Μαΐου 2015

Τιμή σε έναν πραγματικό ήρωα (Αλέκος Παναγούλης)

Σαν χτες,  πριν από τριάντα εννέα χρόνια, "έφυγε" από τη ζωή ο μεγαλύτερος ίσως ήρωας της μεταπολιτευτικής περιόδου, ο άνθρωπος που αποπειράθηκε να σκοτώσει το δικτάτορα Παπαδόπουλο, ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Παναγούλης.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την επαναφορά της δημοκρατίας και εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ. Παπαδόπουλου (1967-1974). Λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση. Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση. Επανέρχεται στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι (ίσως η σπουδαιότερη Ιταλίδα δημοσιογράφος και ατρόμητη πολεμική ανταποκρίτρια) στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο.
Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας (του Πάμπλο Πικάσο, του ίδιου του Πάπα κ.α) και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Να σημειωθεί όμως ότι ο ίδιος δε δέχτηκε ποτέ να σκύψει το κεφάλι. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου, όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος. Από εκεί δραπετεύει στις 5 Ιουνίου 1969, συλλαμβάνεται όμως εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο στου Γουδή για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
 Ο Αλέξανδρος Παναγούλης βασανίζεται καθημερινά, με τα πιο ευφάνταστα, σκληρά και αποκρουστικής σύλληψης βασανιστήρια καθ΄ όλη την διάρκεια της κράτησης του. Η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του, το πείσμα στο να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει και το χιούμορ που διέθετε λειτουργούν σαν ασπίδες χάρη στις οποίες κατορθώνει να επιβιώσει τον σωματικό και ψυχικό βιασμό. Κατά πολλούς, στις φυλακές του Μπογιατίου γράφει τα καλύτερα του ποιήματα στον τοίχο του κελιού του ή σε μικροσκοπικά παλιόχαρτα, με μελάνι συχνά το ίδιο του το αίμα. Πολλά από τα ποιήματα του δεν διασώθηκαν. Αρκετά όμως από αυτά είτε κατάφερε να τα βγάλει από την φυλακή με διάφορους τρόπους είτε να τα ξαναγράψει αργότερα χάρη στο ισχυρό μνημονικό του. Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati (Άλλοι θα ακολουθήσουν: ποίηση και ντοκουμέντα από τις Φυλακές του Μπογιατίου) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Ιταλό πολιτικό Φερούτσιο Πάρη και τον Ιταλό σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο (Premio Viareggio Internazionnale) τη χρονιά που ακολούθησε. Μετά την απελευθέρωση του ο Α. Παναγούλης εξέδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Είχε προηγηθεί η έκδοση στα ελληνικά τετραδίων όπως η συλλογή με τίτλο Η Μπογιά.
Ο Α. Παναγούλης αρνείται την πρόταση απονομής χάριτος που του προσέφερε η χούντα. Τον Αύγουστο του 1973 – μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.
Ο αδερφός του, ο Γιώργος Παναγούλης, αξιωματικός του στρατού ο οποίος επίσης αγωνίζονταν ενάντια στη χούντα, δολοφονήθηκε υπό συνθήκες οι οποίες ακόμη παραμένουν αδιευκρίνιστες. Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Ο τρίτος γιος της οικογένειας Παναγούλη, είναι ο βουλευτής Στάθης Παναγούλης.
Τότε, ο Α. Παναγούλης συναντά τη διεθνούς φήμης δημοσιογράφο και πολεμική ανταποκρίτρια Οριάνα Φαλάτσι, μια σκληροτράχηλη και δυναμική γυναίκα που είχε παρει συνέντευξη από όλους τους κορυφαίους ηγέτες και βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Η ίδια του παίρνει μια γυγκλονιστική συνέντευξη και ερωτεύονται παράφορα. Λόγω της σχέσης του με τη Φαλάτσι, το χουντικό καθεστώς του δίνει άδεια να ταξιδέψει στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα, στη Ρώμη, όπου και δουλεύουν για το ίδιο περιοδικό. 
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου) στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974.Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μηνύματα που του άφηναν άγνωστοι κλπ.
Ξημερώματα Πρωτομαγιάς λοιπόν του 1976, το αυτοκίνητο του τρακάρει στο γκαράζ ενός συνεργείου κι ο ίδιος ξεψυχά λίγο αργότερα. Όλοι οι μάρτυρες αναφέρουν ένα αυτοκίνητο να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα δίπλα του.Από την επόμενη ημέρα η φράση «πολιτική δολοφονία» είναι σε όλα τα στόματα και όλα, το πρώτο διάστημα, συνέτειναν σε αυτό. Στην πορεία όμως, εμφανίζεται ο οδηγός του μυστηριώδους αυτοκινήτου, ο Μιχάλης Στέφας και καταδικάζεται για τροχαίο δυστήχημα σε 11 μήνες φυλακή, ποινή που δεν εξέτισε ποτέ διότι ήταν εξαγοράσιμη. 
Η κηδεία γίνεται στις 5 Μαΐου και μεταβάλλεται σε πάνδημο δημοκρατικό συλλαλητήριο με συνθήματα κατά του Αβέρωφ, ενώ ακούγεται συνέχεια μια κραυγή που θα κοσμούσε τους τοίχους της πόλης για πολλά χρόνια: ZEI. Σε αυτή την παλλαϊκή διακομματική συγκέντρωση – κηδεία δεν παρίστανται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο πρωθυπουργός Καραμανλής, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις δεν στέλνουν επίσημο εκπρόσωπο.
Όλοι οι άλλοι όμως είναι εκεί. Όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως εκατοντάδες χιλιάδες λαού, που ίσως προσπαθούν να παραφράσουν έναν στίχο του Παναγούλη: «Δεν σε κατάλαβα λαέ (Θεέ). Για πες μου πάλι! Να σε ευχαριστήσω ζητάς ή να σε συγχωρέσω;». 
Ενδεικτικοί είναι και οι τίτλοι των εφημερίδων: «Τα Νέα»: «Τον σκότωσαν για να μην κάνει αποκαλύψεις. Χτυπήθηκε από σφαίρα δηλητηρίου;». Βραδυνή: «Άπλετο φως στον θάνατο του Παναγούλη. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν σε κλασικό τροχαίο ατύχημα» «Ντέιλι Εξπρές»: «Δολοφόνοι κλείνουν το στόμα του Έλληνα μάρτυρα των βασανιστηρίων». «Τάιμ»: «Οι Έλληνες γνωρίζουν πολλά για ήρωες και μύθους, ώστε να μην πιστεύουν σε ατυχήματα».
Ας αποχαιρετήσουμε λοιπόν έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στη χώρα του και παρόλ' αυτά δεν αναγράφεται ούτε στα σχολικά βιβλία.
Υπόσχεση
Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε ν' αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
γι' Αγώνα υπόσχεση
(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, Φεβρουάριος 1972)
Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974

Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα

Θέλω

Θέλω να προσευχηθώ
με την ίδια δύναμη πού θέλω να βλαστημήσω 
Θέλω να τιμωρήσω
με την ίδια δύναμη πού θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρω
με την ίδια δύναμη πούθελα στο ξεκίνημα
Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ (ΠΑΛΗΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ) 

Πάλης ξεκίνημα
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.
Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.
Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά `βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.
Αλλά κι ένα τραγούδι που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης για το θάνατό του:
Κάθε πρωί ξεκινούσαμε να πάμε στη δουλειά, 
στο λεωφορείο γελούσαμε, είμαστε δυο παιδιά.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.

Κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζί, 
όλοι μαζί τραγουδούσαμε, παλεύαμε μαζί.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.

Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες, το αίμα σου μαβί, 
έβαψε μαύρο τον ουρανό, κόκκινο τον καιρό.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.

Μαζί σου όλα σκοτώθηκαν, όνειρα, ιδανικά, 
γίναμε όλοι φαντάσματα, ζούμε συμβατικά.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.

Τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικά, 
είναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικά.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Διαγωνισμός Ε.Β.Ε.Π για την ανάδειξη της καλύτερης "γαλάζιας" φωτογραφίας (26-5-2015)


«ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑΣ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2015-
EUROPEAN MARITIME DAY-PIRAEUS 2015»
Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς, ως ένας σύγχρονος φορέας της επιχειρηματικότητας, αλλά και ως κυψέλη της παραγωγικής διαδικασίας, συμμετέχει με το Δήμο Πειραιά, στη διοργάνωση «Ευρωπαϊκή Ημέρα Θάλασσας- Πειραιάς 2015», που θα λάβει χώρα στην πόλη μας, στις 28-31 Μαΐου 2015, με μια σειρά δράσεων, όπως ο διαγωνισμός βράβευσης της καλύτερης «γαλάζιας» φωτογραφίας, η λειτουργία περιπτέρου, κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, σας προσκαλούμε, να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό μας για την ανάδειξη και βράβευση της καλύτερης «γαλάζιας» φωτογραφίας, το θέμα της οποίας έχει ως εξής : «Πειραιάς- Θάλασσα- Λιμάνι. Ιστορία και εξέλιξη».Στο διαγωνισμό, σκοπός του οποίου είναι η ενθάρρυνση της συμμετοχής σε τέτοιου είδους σημαντικές εκδηλώσεις με πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον, μπορούν να λάβουν μέρος επιχειρήσεις του Πειραιά, οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων, μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές.     

Δήλωσε συμμετοχή!
Μπορείτε, να στείλετε ταχυδρομικώς τις φωτογραφίες σας (μέχρι 10 έκαστος διαγωνιζόμενος), σε διαστάσεις μέχρι Α4, μαζί με τη συμπληρωμένη δήλωση συμμετοχής, στο ΤΜΗΜΑ ΜΕΛΕΤΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ και ΤΥΠΟΥ Ε.Β.Ε.Π., Δ/νση Λουδοβίκου 1, Πλ. Οδησσού, Τ.Κ. 18531 Πειραιάς, 2ος όροφος, τηλ. 210 4170529).
Η καταληκτική ημερομηνία υποβολής, είναι μέχρι και την Τρίτη 26 Μαΐου 2015.   Οι νικητές θα ειδοποιηθούν τηλεφωνικά και η βράβευσή τους θα πραγματοποιηθεί σε ειδική εκδήλωση, που θα λάβει χώρα, το Σάββατο 30 Μαΐου 2015, στην «Επιχειρηματική Λέσχη» του Ε.Β.Ε.Π. ενώ οι φωτογραφίες θα εκτεθούν στο χώρο του Επιμελητηρίου. Aπό το Διαγωνισμό εξαιρούνται οι επαγγελματίες φωτογράφοι.  

Κέρδισε!
1o Βραβείο: 500 ευρώ
2ο Βραβείο: 300 ευρώ
3º Βραβείο: 200 ευρώ

Κριτική Επιτροπή Αξιολόγησης
Βασίλης Κορκίδης - Πρόεδρος Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς και Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας.
Δημήτρης Μαθιός – Α΄ Αντιπρόεδρος Ε.Β.Ε.Π. και Πρόεδρος Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής- Πειραιώς.
Νίκος Μαυρίκος - Β΄ Αντιπρόεδρος Ε.Β.Ε.Π. και Πρόεδρος Πανελλήνιου Συλλόγου Εφοδιαστών Πλοίων.
Δημήτρης Μαρκομιχάλης- Γενικός Γραμματέας Ε.Β.Ε.Π.
Νίκος Μανεσιώτης - Οικον. Επόπτης Ε.Β.Ε.Π. και Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιά.

Ενημερώσου για την «Ευρωπαϊκή Ημέρα Θάλασσας, την μεγαλύτερη εκδήλωση της Ευρώπης για τη θάλασσα»!

Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Θάλασσας (ΕΗΘ) καθιερώθηκε το 2008 από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ε.Ε., με στόχο την ολοκληρωμένη προσέγγιση των θαλάσσιων υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επαγγελματίες του κλάδου από ολόκληρη την Ε.Ε. συναντιούνται κάθε χρόνο με υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, συζητούν και ανταλλάσσουν απόψεις για το πώς μπορεί να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα του τομέα διεθνώς και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, διασφαλίζοντας παράλληλα την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και την προστασία των οικοσυστημάτων μας.
Οι συμμετέχοντες προέρχονται, μεταξύ άλλων, από λιμενικούς οργανισμούς, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, πλέγματα ναυτιλιακών δραστηριοτήτων (clusters), περιβαλλοντικές οργανώσεις, επαγγελματικές ενώσεις, επιστημονικά και ερευνητικά ιδρύματα, από το χώρο της εκπαίδευσης και από τοπικές, περιφερειακές, εθνικές και ευρωπαϊκές αρχές.

Eσύ γνωρίζεις, πως:
  • Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πρώτη διεθνώς θαλάσσια δύναμη.
  • H EΗΘ διοργανώνεται κάθε χρόνο. Η πρώτη πόλη που τη φιλοξένησε το 2008 ήταν οι Βρυξέλλες (Βέλγιο), ενώ ακολούθησαν η Ρώμη (Ιταλία), το Χιχόν (Ισπανία), το Γντάνσκ (Πολωνία), το Γκέτεμποργκ (Σουηδία), η Βαλέτα (Μάλτα), η Βρέμη (Γερμανία). Φέτος, θα φιλοξενηθεί στον Πειραιά και οι επόμενοι σταθμοί είναι το Τούρκου (Φινλανδία), το Πουλ (Ηνωμένο Βασίλειο), το Μπουργκάς (Βουλγαρία) και το 2019, στη Λισαβόνα (Πορτογαλία).
  • Η «γαλάζια» οικονομία αντιπροσωπεύει σήμερα 5,4 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και ακαθάριστη προστιθέμενη αξία, σχεδόν 500 δισ. ετησίως, με τη δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης, σε 7 εκ. εργαζόμενους και επιπλέον, 100 δις ετησίως.
  • Η Ελλάδα, είναι παραδοσιακά «Ναυτιλιακό Κέντρο» διεθνούς εμβέλειας, με 3.699 ελληνόκτητα ποντοπόρα πλοία, χωρητικότητας 262 εκ. Dwt, ελέγχοντας το 18,5% της παγκόσμιας και το 47% της ευρωπαϊκής ναυτιλίας και κατά συνέπεια μεταφέροντας, δια θαλάσσης, το μεγαλύτερο όγκο εμπορευμάτων.
  • Η πρωτοπόρος ελληνική ναυτιλία, ως παγκόσμιος παίκτης, αποτελεί αναμφισβήτητα καθοριστικό παράγοντα οικονομικής ανάκαμψης για τη χώρα μας, γεγονός, που επιβεβαιώνουν και πρόσφατες οικονομικές μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες η συνεισφορά του ναυτιλιακού κλάδου μπορεί να υπερκεράσει μελλοντικά, ακόμα και την τρέχουσα, η οποία  εκτιμάται, ότι τα έσοδα από παροχή ναυτιλιακών υπηρεσιών ανέρχεται στα 12 δις € ή στο 7% του ελληνικού Α.Ε.Π. και το 3,5% της απασχόλησης.  
     
Περισσότερες πληροφορίες:
-      Διαδικτυακός τόπος Ευρωπαϊκής Ημέρας Θάλασσας

-      Γενική Διεύθυνση Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας

-      Διαδικτυακός τόπος Ε.Β.Ε.Π.

Καλό μήνα!!!


Καταδίκη σε ισόβια για τους 10 Πακιστανούς Ταλιμπάν που προσπάθησαν να σκοτώσουν την Μαλάλα

malala_attikipress
Δικαστήριο του Πακιστάν καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη 10 Πακιστανούς Ταλιμπάν, οι οποίοι  είχαν επιτεθεί με όπλα εναντίον της Μαλάλα Γιουσαφζάι το 2012.
Οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν στην 15χρονη τότε, καθώς πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να μορφώνονται και η Μαλάλα ήθελε τότε να συνεχίσει το σχολείο.
Πακιστανοί αξιωματούχοι θεωρούν ότι η εντολή για την επιθεση στην Μαλάλα δόθηκε από τον Μουλά Φαζλουλάχ , ο οποίος έχει διαφύγει στο γειτονικό Αφγανιστάν.
Η Μαλάλα που ζεί σήμερα στην Αγγλία με την οικογένειά της, καθώς δεν μπορεί να επιστρέψει στο Πακιστάν λόγω των απειλών που δέχεται για τη ζωή της,  τιμήθηκε το 2014 με το Νόμπελ Ειρήνης για την καμπάνια της, η οποία αφορούσε στην εκπαίδευση των παιδιών και ιδιαίτερα των κοριτσιών. (30-4-2015)

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Οδ. Ελύτη, Άξιον εστί - Η Γένεσις (απαγγελία Οδ. Ελύτη)

      
                 Το απόσπασμα του σχολ. βιβλίου από 06.37 έως 07.59